Skarb denarów rzymskich, czyli dawnych srebrnych monet, został odkryty przez przypadek w 1959 r. przez Józefa Piłata w Romanowie. Jest to jedno z najciekawszych znalezisk archeologicznych z terenu powiatu krasnostawskiego. Nieznana jest dziś dokładna ilość monet, które zostały zdeponowane na początku III w. n.e. w naczyniu glinianym. Z informacji ustnych przekazanych przez rodzinę Piłatów dowiadujemy się, że skarb mógł liczyć około 700 monet. Do Muzeum Regionalnego w Krasnymstawie trafiły w sumie 574 monety, z których najmłodsza została wybita w czasach panowania Septymiusza Sewera (193-211 n.e.), zaś najstarsza w okresie rządów Trajana (98-117 r. n.e.). Ponad 90% denarów pochodzi z czasów panowania Antoninów z lat 138-192. Tym samym, akt zdeponowania skarbu miał miejsce najpewniej na początku III w. n.e. i wiązany jest ze społecznością kultury przeworskiej, utożsamianej etnicznie z plemieniem Wandalów.

Niestety nie znamy kontekstu w jakim zalegał skarb, jednak należy nadmienić, że cel depozycji cennych przedmiotów mógł być różny. Najczęściej myśląc o skarbie monetarnym,

przychodzi nam na myśl jego zabezpieczenie w chwili jakiegoś zagrożenia ­- taka depozycja miała więc być jego ukryciem z możliwością późniejszego odzyskania. Prawdopodobne są również inne motywy zakopywania monet. Jednym z nich jest dar wotywny ofiarowany duchom przodków podczas zakładania osady lub budowy domu czy innych konstrukcji.

Denary znajdują się dziś na stałej ekspozycji archeologicznej w Muzeum Regionalnym w Krasnymstawie. Pokazywane były również na wystawie zagranicznej poświeconej Wandalom w roku 1995 w Bevern (Niemcy). Wystawa ta współorganizowana była przez Katedrę Archeologii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (obecnie Instytut Archeologii UMCS w Lublinie) oraz Muzeum Okręgowe w Zamościu (obecnie Muzeum Zamojskie w Zamościu).