Ul kłodowy, typ „stojący”, znany w Polsce od co najmniej XV wieku (wcześniejsze formy instalowano na tzw. sochach lub na samych drzewach) Ma formę wydrążonego pnia, co łączy go z wcześniejszą formą (barcią) i nakryty jest słomianym daszkiem.

Dawniej pszczelarze cieszyli się na wsi dużą estymą, zaś pszczoły były uznawane za owady stworzone przez Boga, w przeciwieństwie do much będących dziełem diabła. Paradoksalnie, wierzono że powodzenie w hodowli pszczół jest wspomagane przez siłę nieczystą która, co dziwne, chroniła mieszkańców uli przed złem. Innym ciekawym przeświadczeniem było założenie o czystości pszczół, które nie atakowały równie czystych dziewic. Pszczoły miały też być nośnikami dla dusz zmarłych.

Miód stanowił bardzo istotny element medycyny ludowej – stosowano go, podobnie jak dziś, na przeziębienie i wzmocnienie organizmu.