W styczniu 2020 roku do zbiorów naszego muzeum trafiła niewielka siekierka wykonana z brązu. Zabytek posiada lekko podniesione i słabo wyodrębnione brzegi. Rynna pomiędzy nimi jest nieznacznie wklęsła. Tego typu siekierki wiązane są przez archeologów z warsztatami metalurgicznymi ludności kultury unietyckiej (wczesna epoka brązu) oraz ze społecznościami mogiłowymi, znane są one również ze stanowisk kultury łużyckiej. Nagromadzenie odkryć siekier z podniesionymi brzegami występuje na terenach Polski zachodniej, środkowej i północnej, zaś w międzyrzeczu Wisły i Bugu notowane są ich pojedyncze znaleziska. Nie znając kontekstu w jakim zabytek zalegał, trudno ustalić jego funkcję. Jednak ze względu na niedużą wielkość możliwe jest, że służył w przeszłości jako płacidło, nie zaś jako narzędzie. Zwracając uwagę na zielony i brunatny nalot pokrywający artefaktu możemy przypuszczać, że przez dłuższy czas zalegał w środowisku wilgotnym, co z kolei może świadczyć o tym, iż był darem wotywnym.