W roku 1964 do naszego muzeum przekazano wyposażenie grobu wojownika z okresu rzymskiego. Odkrycia dokonano przypadkowo podczas kopania stawu w pobliżu dworu. Zmarły został spalony na stosie ciałopalnym, a jego szczątki złożono do urny (naczynia ceramicznego) wraz z wyposażeniem, które towarzyszyło mu podczas pogrzebu. Stanowiło ono tarczę, z której zachował się jedynie metalowy szczyt (umbo) oraz dwa groty oszczepów.